Σε μια εποχή παγκόσμιας ανασφάλειας, η πιθανότητα στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράν πυροδοτεί έντονες συζητήσεις και ανησυχίες. Όμως, σύμφωνα με τον καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Χρήστο Ελευθεριάδη, οι φόβοι περί ραδιενεργούς καταστροφής είναι αδικαιολόγητοι.
Ο καθηγητής υπογραμμίζει ότι η χρήση διατρητικών βομβών, ακόμα και σε περίπτωση επιτυχημένου πλήγματος σε πυρηνική εγκατάσταση, δεν συνεπάγεται εκτεταμένες περιβαλλοντικές συνέπειες. Όπως αναφέρει, «η επίπτωση θα είναι τοπική, πιθανώς στο επίπεδο ενός κρατήρα», εξηγώντας ότι τέτοια πλήγματα δεν μπορούν να συγκριθούν ούτε στο ελάχιστο με τραγωδίες όπως το Τσερνόμπιλ.
Η Υπόγεια Φύση των Ιρανικών Εγκαταστάσεων
Ο καθηγητής βασίζεται σε εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (IAEA), σύμφωνα με τις οποίες οι πυρηνικές υποδομές του Ιράν βρίσκονται σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, πιθανόν ακόμα και 800 μέτρα κάτω από το έδαφος. Οι διατρητικές βόμβες, που διεισδύουν μέχρι 60 μέτρα, δεν είναι ικανές να φτάσουν στα επίπεδα όπου φυλάσσεται το εμπλουτισμένο ουράνιο.
Καμία Ομοιότητα με το Τσερνόμπιλ
Ακόμα και στο σενάριο που οι εγκαταστάσεις βρίσκονται σε μικρότερο βάθος ή σχεδόν στην επιφάνεια, ο κίνδυνος ραδιενεργούς μόλυνσης θα περιοριζόταν σε πολύ μικρή ακτίνα. «Το Ιράν δεν διαθέτει τους τεράστιους αντιδραστήρες και τις ποσότητες ουρανίου που υπήρχαν στο Τσερνόμπιλ», διευκρινίζει ο κ. Ελευθεριάδης.
Το Εμπλουτισμένο Ουράνιο και ο Πραγματικός Κίνδυνος
Η σημαντικότερη τεχνική λεπτομέρεια αφορά το ποσοστό εμπλουτισμού του ουρανίου. Σύμφωνα με τον καθηγητή, το Ιράν έχει φτάσει στο 60% εμπλουτισμού, πολύ πάνω από το επιτρεπτό 3,6% της διεθνούς συμφωνίας, αλλά ακόμα μακριά από το 90% που απαιτείται για κατασκευή πυρηνικών όπλων. «Με το 60% μπορεί να τροφοδοτηθεί ένα πλοίο ή ένα υποβρύχιο, όχι όμως να παραχθούν πυρηνικές κεφαλές», διευκρινίζει.
Γιατί Δρουν Τώρα οι Ισραηλινοί
Η στρατηγική του Ισραήλ, όπως εκτιμά ο επιστήμονας, είναι να προλάβει τον εμπλουτισμό στο 90%, που θα μπορούσε να μετατρέψει το Ιράν σε πυρηνική δύναμη. Παρά το γεγονός ότι το 60% δεν επαρκεί για όπλα μαζικής καταστροφής, ανησυχεί διεθνώς καθώς αποδεικνύει τεχνική ικανότητα και πολιτική πρόθεση.
