Ένας απλός άνθρωπος, χωρίς εξοπλισμό ή εκπαίδευση, τόλμησε αυτό που δεν θα έκανε κανείς – να βουτήξει στον ποταμό Άραχθο και να σώσει δύο ανήλικα παιδιά από βέβαιο πνιγμό. Ο Γκόγκα Λεβιάν, γνωστός ως «Λέο» στην τοπική κοινωνία του Νεοχωρίου Άρτας, έγραψε τη δική του σιωπηλή ηρωική πράξη, χωρίς να περιμένει ούτε αναγνώριση ούτε ανταμοιβή.
Την ώρα που πολλοί κοιτούν αλλού, ο Γκόγκα έδρασε με αυτοθυσία, χωρίς να γνωρίζει τα παιδιά ή να έχει κάποιον «λόγο». Όπως δήλωσε λιτά: «Δεν με νοιάζει ποιοι είναι… Είμαι ξένος, αλλά πάνω απ’ όλα είμαι άνθρωπος».
Ο Λέο ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 17 ετών από το Μπεράτι της Αλβανίας. Πέρασε δύσκολα, εργάστηκε σκληρά, και έχτισε από το μηδέν μια οικογένεια και μια ζωή στην Άρτα, με δύο μικρά παιδιά. Την Τετάρτη το μεσημέρι, ενώ βρισκόταν σε καφενείο του χωριού, άκουσε ένα παιδί να φωνάζει πως δύο αγόρια πνίγονται στον ποταμό. Χωρίς να διστάσει, έτρεξε, μπήκε στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε στο σημείο.
Μέσα σε νερά θολά, με ισχυρά ρεύματα και κλαδιά, βούτηξε ξανά και ξανά, φτάνοντας μέχρι και τα οκτώ μέτρα βάθος. «Το πρώτο παιδί ήταν ακίνητο, μαυρισμένο. Το δεύτερο έβγαζε αίμα. Τρόμαξα. Αλλά έπρεπε να συνεχίσω», λέει με σφιγμένη φωνή.
Η περιοχή κάτω από τη γέφυρα του Νεοχωρίου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Οι δίνες και το απότομο βάθος αποτελούν παγίδα, ειδικά για παιδιά που πλησιάζουν για να παίξουν. Κι όμως, καμία προειδοποιητική πινακίδα, κανένας φραγμός, καμία μέριμνα από τις Αρχές. Οι κάτοικοι μιλούν για χρόνια αδιαφορία: «Για υποσχέσεις είναι πρώτοι, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα».
Το περιστατικό αποκαλύπτει την ανάγκη για άμεση πρόληψη και οργάνωση. Πρέπει να υπάρξει χαρτογράφηση των επικίνδυνων σημείων, τοποθέτηση πινακίδων, ενημερωτικά σεμινάρια για μαθητές, εκπαίδευση πρώτων βοηθειών και βασική ναυαγοσωστική.
Ο Γκόγκα δεν αποζητά τίποτα. «Μακάρι να ζήσουν. Να προλάβουν να κάνουν τη ζωή τους. Και τώρα τα δικά μου παιδιά κλαίνε. Πρέπει να γυρίσω σπίτι…». Αυτή η απλή φράση συμπυκνώνει το μεγαλείο ενός ανθρώπου που δεν γύρισε το βλέμμα αλλού, αλλά βούτηξε – σώζοντας δύο ζωές.
