Τα εξοπλιστικά προγράμματα στα οποία μετέχει κάθε χώρα λειτουργούν πάντα ως μοχλός ανάπτυξης, αλλά και ως χαρτί διαπραγμάτευσης, καθώς μπορούν να συμβάλουν στην ανάδειξη μίας χώρας σε καθοριστικό παράγοντα στο παγκόσμιο γεωπολιτικό γίγνεσθαι.

Αυτό συμβαίνει με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τα οποία έχουν προχωρήσει στην ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεών τους. Ας μην ξεχνάμε πως το κράτος ιδρύθηκε μόλις το Δεκέμβριο του 1971, ενώ τη δεκαετία του 1980 έπεσαν οι υπογραφές για την παραγγελία των πρώτων μαχητικών αεροσκαφών, με συνολικά 36 Mirage 2000EAD/RAD/DAD.

Πιο συγκεκριμένα, 22 μονοθέσια –EAD, οκτώ μονοθέσια –RAD, ειδικά διαμορφωμένα για την εκτέλεση και αποστολών φωτογραφικής και ηλεκτρονικής αναγνώρισης, καθώς και έξι διθέσια -DAD.

Στη συνέχεια, το μικρό αυτό κράτος προχώρησε το 1998 στην υπογραφή συμφωνίας 3,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με σκοπό την απόκτηση 30 ακόμη καινούριων Mirage 2000-9 και την αναβάθμιση των 33 εναπομεινάντων.

Την ίδια χρονιά που παραγγέλθηκαν τα -9 και τα όπλα τους, τα ΗΑΕ κατέληξαν σε συμφωνία συνολικού ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων με τις ΗΠΑ, για την αγορά 80 (55 μονοθέσια -Ε και 25 διθέσια –F) μαχητικών F-16E/F Block 60 Desert Falcon.

Αξίζει να σημειωθεί πως όταν ένα τόσο μικρό κράτος σε χρονικό διάστημα ενός μόλις έτους, αποφασίζει την επένδυση τέτοιων αστρονομικών ποσών μόνο για την Αεροπορία του, αντιλαμβάνεται κανείς τον αντίκτυπο στις τάξεις των κατασκευαστών και το εύρος της κινητοποίησης των κυβερνήσεων τους.

Αυξάνει παράλληλα την επιρροή του όχι μόνο ως χώρα – αγοραστής, αλλά και ως χώρα με τη δική της ατζέντα και τη δική της αυτόνομη και ανεξάρτητη εξωτερική και ενεργειακή πολιτική.