Αδιαμφισβήτητα, η Ισπανία έχει αναπτύξει μία σχέση οικονομικής εξάρτησης με την γείτονα Τουρκία, ειδικότερα στο αμυντικό τομέα, αλλά και στον τομέα των ναυπηγήσεων από αεροπλανοφόρα και πλοία επιφανείας μέχρι και υποβρύχια.

Η Ισπανία έχει καταστεί στρατηγικός σύμμαχος της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, κυρίως με βάση τις σχεδιάσεις του εθνικού ναυπηγικού κολοσσού Navantia. Με αντάλλαγμα την παραχώρηση τεχνογνωσίας στους Τούρκους, οι Ισπανοί έχουν κατορθώσει να αποσπάσουν χρυσοφόρα συμβόλαια, με σκοπό τη στήριξη της δικής τους αμυντικής βιομηχανίας.

Ως εκ τούτου, η ύπαρξη του ισπανικού οικονομικού συμφέροντος στην Τουρκία του Ερντογάν συμβάλλει σε βραχυκύκλωμα της ευρωπαϊκής προσπάθειας για άρθρωση ενιαίου ευρωπαϊκού λόγου και στη λήψη αποφάσεων για τον συνετισμό της Άγκυρας, η οποία λειτουργεί σαν ταραξίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Βέβαια, η στάση της ελληνικής διπλωματίας δεν θα μπορούσε να είναι ουδέτερη, καθώς η Ελλάδα απειλείται από τα ισπανικής προέλευσης τουρκικά οπλικά συστήματα. Αξίζει να σημειωθεί πως η χώρα μας θα μπορούσε να κατανοήσει το «ισπανικό συμφέρον» προς την Τουρκία, εφόσον εκείνο δεν λειτουργούσε βλαπτικά για την ελληνική εθνική ασφάλεια, αλλά η ισπανική πολιτική δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, αφού πρώτες οι ΗΠΑ έχουν αρνηθεί την αποδέσμευση του κορυφαίου μαχητικού τους τελευταίας γενιάς στους Τούρκους, καθώς έχουν επιδείξει αντι-συμμαχική συμπεριφορά κατά καιρούς.

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τη Γερμανία, η οποία έχει προχωρήσει στο σιωπηρό πάγωμα 700 μικρότερων ή μεγαλύτερων εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Συμπερασματικά, η στάση των Ισπανών απέναντι στη χώρα μας καθίσταται ως «μη φιλική» και όταν ένας Ευρωπαίος σοσιαλιστής ηγέτης παρακάμπτει σκανδαλωδώς τους πάντες και τα πάντα εμφανιζόμενος σαν δεκανίκι της Τουρκίας του Ερντογάν προσωπικά, πλήττει και τα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.