Σημαντική ανησυχία και κινητοποίηση έχει προκαλέσει στους στρατιωτικούς αναλυτές και στις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου η εξέλιξη που αφορά τον νέο τουρκικό βαλλιστικό πύραυλο Tayfun. Πρόκειται για το πλέον προηγμένο οπλικό σύστημα μακράς εμβέλειας που έχει αναπτύξει η Άγκυρα μέχρι σήμερα, με βεληνεκές που φτάνει τα 561 χιλιόμετρα, ικανό να προσβάλει στόχους με μεγάλη ακρίβεια από χερσαίες πλατφόρμες.

Ωστόσο, αυτό που προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι η πληροφορία ότι ο Tayfun ετοιμάζεται για υποβρύχιες εκτοξεύσεις, γεγονός που αλλάζει δραστικά τους στρατιωτικούς υπολογισμούς στην περιοχή. Σύμφωνα με τουρκικές πηγές, η τροποποίηση του πυραύλου για υποβρύχια κρούση έχει ήδη ξεκινήσει και βασίζεται σε τεχνολογία Type 214 με AIP, μέσω των νέων τουρκικών υποβρυχίων τύπου Reis.

Η στρατηγική σημασία αυτής της εξέλιξης είναι τεράστια. Η δυνατότητα εκτόξευσης πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς από πλατφόρμες που είναι δύσκολο να εντοπιστούν, δίνει στην Τουρκία ένα ισχυρό αποτρεπτικό όπλο με γεωπολιτικό αποτύπωμα. Όπως αποκαλύπτουν τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, ο Tayfun δεν αφορά μόνο την Ελλάδα· χάρτες δείχνουν στόχους που φτάνουν έως το Ισραήλ, την Αίγυπτο και άλλες χώρες της περιοχής.

Οι δηλώσεις που συνοδεύουν αυτές τις εξελίξεις, όμως, προκαλούν έντονο προβληματισμό. Σε δημόσιες τοποθετήσεις, πρώην στρατηγοί και αναλυτές μιλούν για το πυραυλικό πρόγραμμα ως εργαλείο ισχύος και αποτροπής, συχνά με επιθετική ρητορική. Ενδεικτική είναι η φράση που ακούστηκε σε τουρκικό πάνελ: «Δεν χρειάζεται να ξέρεις πού ακριβώς είναι ο στόχος σου. Εκτοξεύεις και φτάνει».

Η Άγκυρα φαίνεται να επενδύει σε μια στρατηγική “σιωπηλής ισχύος”. Εκτός από τους Tayfun, η Τουρκία αναπτύσσει τορπίλες με ακτίνα δράσης 50 χλμ, καθώς και εγχώρια συστήματα καθοδήγησης και ανίχνευσης. Ο συνδυασμός των stealth υποβρυχίων με μακρινής εμβέλειας πυραύλους δημιουργεί ένα υποβρύχιο με πυρηνικό οπλοστάσιο, που ενισχύει το ρόλο της Τουρκίας ως περιφερειακής υπερδύναμης.

Πίσω από αυτή την τεχνολογική άνοδο, όμως, αναδύεται μια νέα μορφή πολιτικοστρατιωτικής επιβολής. Ο Tayfun δεν παρουσιάζεται απλά ως όπλο – αναγορεύεται σε “εργαλείο ισορροπίας στο Αιγαίο”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Η εθνικιστική ρητορική που περιβάλλει το πρόγραμμα δείχνει μια σαφή πρόθεση: να χρησιμοποιηθεί η στρατιωτική υπεροχή ως μέσο επιρροής στην ευρύτερη περιοχή.

Η Τουρκία φαίνεται αποφασισμένη να περάσει σε ένα νέο στάδιο εξοπλιστικής κούρσας, προκαλώντας αλλαγή ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν ο Tayfun μετατραπεί από απλό όπλο σε σύμβολο στρατηγικής κυριαρχίας, τότε δεν μιλάμε μόνο για έναν πύραυλο – μιλάμε για μια γεωπολιτική στροφή με απρόβλεπτες συνέπειες.