Η Ισπανική κυβέρνηση κινείται δυναμικά για να περιορίσει τις εμπορικές σχέσεις όπλων με το Ισραήλ, μέσω της επιτάχυνσης ενός σημαντικού νομοσχεδίου που εισάγει την έννοια του εμπάργκο στο εθνικό νομικό πλαίσιο. Ο Πέδρο Σάντσεθ και η Γιολάντα Ντίας, σε μια ένδειξη πολιτικής σύμπνοιας, προωθούν την ψήφιση αυτής της διάταξης, επιδιώκοντας να ενισχύσουν τη διεθνή θέση της Ισπανίας και να αποκαταστήσουν τον πολιτικό έλεγχο μετά από σκάνδαλα που κλόνισαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Η πρωτοβουλία αυτή αποσκοπεί στη διακοπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ, ως απάντηση στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Γάζα, αλλά και στη δημιουργία ενός κοινοβουλευτικού μετώπου που θα μπορέσει να αντέξει τους πολιτικούς τριγμούς.
Το σχετικό νομοσχέδιο εγκρίθηκε στις 20 Μαΐου, με 176 θετικές ψήφους έναντι 171 αρνητικών, εξασφαλίζοντας τη στήριξη πολλών μικρών και μεγαλύτερων κομμάτων. Εκτός από τους κυβερνητικούς εταίρους (PSOE και Sumar), θετική ψήφο έδωσαν κόμματα όπως η Esquerra Republicana, οι Podemos, το Bloque Nacionalista Galego, οι Junts, το Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα και η EH Bildu, ενώ υποστήριξη προσέφεραν και ανεξάρτητοι βουλευτές.
Η συμμετοχή των Junts θεωρείται κρίσιμη, καθώς πρόκειται για έναν ιδιαίτερα απρόβλεπτο εταίρο, παρά τη συμφωνία που είχε συναφθεί για τη στήριξη του νόμου περί αμνηστίας, ο οποίος αφορά άτομα εμπλεκόμενα στο καταλανικό αυτονομιστικό κίνημα (procés). Η ηγέτιδα των Junts στη Μαδρίτη, Míriam Nogueras, έχει ήδη απορρίψει άλλα κυβερνητικά σχέδια, όπως τη μείωση των ωρών εργασίας, καθιστώντας την υποστήριξή τους στο παρόν νομοσχέδιο ακόμα πιο σημαντική.
Το χρονικό σημείο της συζήτησης για το εμπάργκο δεν είναι τυχαίο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση επανεξετάζει τη συμφωνία σύνδεσης με το Ισραήλ, με βάση τις συνεχιζόμενες καταγγελίες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λωρίδα της Γάζας. Η Ύπατη Εκπρόσωπος για Εξωτερικές Υποθέσεις, Κάγια Κάλλας, αναμένεται να παρουσιάσει δέσμη 10 μέτρων προς τους Υπουργούς Εξωτερικών της Ε.Ε., σύμφωνα με ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης.
Παρόλα αυτά, η πιθανότητα να επιτευχθεί κοινή στάση στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι περιορισμένη. Παρά τις προσπάθειες χωρών όπως η Ιρλανδία, το Βέλγιο και η Ισπανία, πολλές κυβερνήσεις αντιστέκονται στην ιδέα της επίσημης επιβολής κυρώσεων κατά του Ισραήλ, επικαλούμενες γεωπολιτικές ισορροπίες και εμπορικά συμφέροντα.
Η πρωτοβουλία της Ισπανίας ξεχωρίζει στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη, καθώς αποτελεί μία από τις ελάχιστες εθνικές κινήσεις που συνδέουν άμεσα τη νομοθεσία για το εμπόριο όπλων με την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενισχύοντας τον ρόλο της χώρας ως ενεργού υπερασπιστή των δικαιωμάτων στη διεθνή σκηνή.
Ταυτόχρονα, η στρατηγική αυτή έχει εσωτερικό πολιτικό υπόβαθρο. Μετά τις δικαστικές υποθέσεις που έπληξαν τον πυρήνα του PSOE, η κυβέρνηση επιχειρεί να ενοποιήσει τους εταίρους της και να ανακτήσει τον έλεγχο της κοινοβουλευτικής ατζέντας, με στόχο να διατηρήσει τη σταθερότητα έως τις επόμενες εκλογές.
Επιπλέον, η επιτάχυνση αυτού του νομοσχεδίου λειτουργεί και ως απάντηση στις διεθνείς πιέσεις για πιο σαφείς και αποφασιστικές θέσεις απέναντι στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, ειδικά σε μια περίοδο που η κοινή γνώμη απαιτεί δράσεις και όχι απλώς δηλώσεις καταδίκης.
