Σε ένα πιθανό ενδεχόμενο επαναλαμβανόμενης πρόκλησης από την Τουρκία, όπως αυτή του 2020 με το Oruc Reis και την έξοδο του τουρκικού στόλου στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, η Ελλάδα πλέον δεν βρίσκεται στην ίδια θέση. Ο λόγος είναι η απόκτηση των υπερσύγχρονων φρεγατών Belharra από το Πολεμικό Ναυτικό, οι οποίες δεν προσφέρουν απλώς αριθμητική ενίσχυση, αλλά ριζική αλλαγή στρατηγικής ισορροπίας.
Οι φρεγάτες Belharra δεν είναι συμβατικά πολεμικά πλοία. Αποτελούν τεχνολογικά άλματα στο ναυτικό οπλοστάσιο της Ελλάδας. Διαθέτουν ραντάρ AESA Sea Fire τελευταίας γενιάς, ικανό να εντοπίζει στόχους σε μεγάλες αποστάσεις, και πυραύλους Aster 30 με εμβέλεια άνω των 120 χιλιομέτρων, παρέχοντας δυνατότητα αεράμυνας περιοχής, κάτι που μέχρι πρότινος απουσίαζε από το ελληνικό ναυτικό.
Επιπλέον, η διασύνδεση μέσω Link-16 με μαχητικά Rafale και F-16 Viper επιτρέπει άμεση και ακριβή ανταλλαγή δεδομένων, προσφέροντας πλήρη επίγνωση του πεδίου μάχης και τη δυνατότητα άμεσης αντίδρασης σε εναέριες ή θαλάσσιες απειλές.
Σε περίπτωση νέας κρίσης τύπου Oruc Reis, ακόμα και η παρουσία μίας μόνο Belharra στο θέατρο επιχειρήσεων μπορεί να ανατρέψει πλήρως τα δεδομένα. Οι τουρκικές φρεγάτες, αν και πολυάριθμες, δεν διαθέτουν αντίστοιχη ικανότητα αεράμυνας. Η Ελλάδα, πλέον, μπορεί να αποκλείσει εναέριες απειλές προτού φτάσουν κοντά στις ελληνικές δυνάμεις, χάρη στους Aster 30.
Παράλληλα, οι Belharra μπορούν να λειτουργούν αυτόνομα, χωρίς ανάγκη υποστήριξης από την Πολεμική Αεροπορία. Εξοπλισμένες με συστήματα αυτοπροστασίας όπως RAM, ECM τελευταίας γενιάς της Thales και πυραύλους Exocet για επιφανειακές εμπλοκές, έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουν κορεστικά κύματα από UAVs, να προστατεύουν ναυτικές ομάδες, και να λειτουργούν ακόμη και ως κόμβοι ηλεκτρονικού πολέμου.
Στον αντίποδα, το τουρκικό ναυτικό βασίζεται κυρίως στην ποσοτική υπεροχή και όχι στην ποιοτική τεχνολογική ανωτερότητα. Οι τουρκικές φρεγάτες δεν διαθέτουν αντίστοιχα όπλα αεράμυνας περιοχής και συνεπώς δεν μπορούν να επιχειρήσουν με ασφάλεια σε περιοχές όπως το Καστελόριζο ή το νότιο Αιγαίο, χωρίς να διακινδυνεύσουν μεγάλες απώλειες.
Η απόκτηση των Belharra σηματοδοτεί μια στρατηγική μετατόπιση του βάρους αποτροπής υπέρ της Ελλάδας. Ενισχύουν το ελληνικό δόγμα «βλέπω – αποφασίζω – πλήττω», το οποίο πλέον δεν μένει θεωρητικό, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Πρόκειται για μονάδες άρνησης πρόσβασης (A2/AD) που επιτρέπουν στην Ελλάδα να υψώσει στέρεο αμυντικό φράγμα έναντι οποιασδήποτε τουρκικής επιθετικότητας.
Πρέπει να τονιστεί πως οι Belharra δεν αποτελούν μαγική λύση, αλλά είναι κομβικό στοιχείο σε ένα πλέγμα αποτροπής που περιλαμβάνει Rafale, F-16 Viper, πυραύλους Spike NLOS και άλλα σύγχρονα συστήματα. Η παρουσία τους, όμως, ακυρώνει στην πράξη την τουρκική στρατηγική δημιουργίας τετελεσμένων με γεωτρύπανα, Navtex και πολεμικά πλοία.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα περνά σε μια νέα εποχή ναυτικής ισχύος. Οι Belharra δεν είναι απλώς σύγχρονες φρεγάτες. Είναι στρατηγικά εργαλεία αποτροπής, που επηρεάζουν το επιχειρησιακό περιβάλλον ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Και στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Η Ελλάδα βλέπει, προβλέπει και είναι έτοιμη να απαντήσει.
