Η Ρωσία ιστορικά επιδιώκει να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ των δύο πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών και η απόφαση της Μόσχας να επιτρέψει την επέκταση της επιχείρησης των Αζέρων έχει την δική της εξήγηση, καθώς με αυτόν τον τρόπο ενισχύει τις σχέσεις της τόσο με το Αζερμπαϊτζάν όσο και με την Τουρκία, με εξαίρεση το ΝΑΤΟ και τη Δύση.
Η Τουρκία παρείχε σημαντική στρατιωτική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν, αποκομίζοντας περαιτέρω κυριαρχία σε μια χώρα που παραδοσιακά θεωρείται εντός της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας. Ωστόσο, τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα εμπλακούν στην περιοχή του Ναγκόρνο, αλλά θα έχουν ρόλο στην παρακολούθηση της κατάπαυσης του πυρός. Ως εκ τούτου, η Τουρκία απόκτησε μεγαλύτερη επιρροή στο Νότιο Καύκασο και κέρδισε πολλά περισσότερα από τις σχέσεις της με το Αζερμπαϊτζάν.
Παράλληλα, η Ρωσία ενίσχυσε επίσης τη θέση της στην περιοχή, με την κατάπαυση του πυρός να δίνει στη Μόσχα τον έλεγχο του διαδρόμου Lachin, την πιο κρίσιμη διαδρομή εφοδιασμού προς το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, καθώς έτσι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και να αποσταθεροποιήσει και Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία.
Αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από τον αριθμό των Αρμενίων που θα επιστρέψουν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η Ρωσία ενδιαφέρεται να επιστρέψουν οι Αρμένιοι, γιατί εάν δεν υπάρχουν Αρμένιοι, δεν υπάρχει ανάγκη για ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις.
Η Ρωσία για μία ακόμα φορά υλοποιεί το σχέδιο συμμαχίας με την Τουρκία, ενώ ευρίσκεται σε αντίθεση σε Συρία και Λιβύη. Σκοπός των Ρώσων είναι η πρόκληση εμποδίων στα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή, και ο έλεγχος του Βοσπόρου. Αν όμως ο Ερντογάν “αποχωρήσει” με κάποιο τρόπο από την εξουσία, όλα θα πάνε περίπατο και οι Ρώσοι θα γίνουν εχθροί ξανά με τους Τούρκους, όπως έκαναν και μετά το 1922 μετά όμως την καταστροφή των ελληνικών δυνάμεων.
Ενώ η Αρμενία κλυδωνίζεται, η παρασκηνιακή δράση της Ρωσίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ αποτελεί μέρος μιας τεράστιας ρωσικής διπλωματικής προσπάθειας να αποσπαστεί περαιτέρω η Τουρκία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, σύμφωνα με την άποψη του ιστορικού και πρώην διπλωμάτη Τζεράρντ Λιβραρίντς.
Η Ρωσία ιστορικά επιδιώκει να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ των δύο πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών και η απόφαση της Μόσχας να επιτρέψει την επέκταση της επιχείρησης των Αζέρων έχει την δική της εξήγηση, καθώς με αυτόν τον τρόπο ενισχύει τις σχέσεις της τόσο με το Αζερμπαϊτζάν όσο και με την Τουρκία, με εξαίρεση το ΝΑΤΟ και τη Δύση.
Η Τουρκία παρείχε σημαντική στρατιωτική υποστήριξη στο Αζερμπαϊτζάν, αποκομίζοντας περαιτέρω κυριαρχία σε μια χώρα που παραδοσιακά θεωρείται εντός της σφαίρας επιρροής της Ρωσίας. Ωστόσο, τα τουρκικά στρατεύματα δεν θα εμπλακούν στην περιοχή του Ναγκόρνο, αλλά θα έχουν ρόλο στην παρακολούθηση της κατάπαυσης του πυρός. Ως εκ τούτου, η Τουρκία απόκτησε μεγαλύτερη επιρροή στο Νότιο Καύκασο και κέρδισε πολλά περισσότερα από τις σχέσεις της με το Αζερμπαϊτζάν.
Παράλληλα, η Ρωσία ενίσχυσε επίσης τη θέση της στην περιοχή, με την κατάπαυση του πυρός να δίνει στη Μόσχα τον έλεγχο του διαδρόμου Lachin, την πιο κρίσιμη διαδρομή εφοδιασμού προς το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, καθώς έτσι μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και να αποσταθεροποιήσει και Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία.
Αλλά πολλά θα εξαρτηθούν από τον αριθμό των Αρμενίων που θα επιστρέψουν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Η Ρωσία ενδιαφέρεται να επιστρέψουν οι Αρμένιοι, γιατί εάν δεν υπάρχουν Αρμένιοι, δεν υπάρχει ανάγκη για ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις.
Η Ρωσία για μία ακόμα φορά υλοποιεί το σχέδιο συμμαχίας με την Τουρκία, ενώ ευρίσκεται σε αντίθεση σε Συρία και Λιβύη. Σκοπός των Ρώσων είναι η πρόκληση εμποδίων στα σχέδια του ΝΑΤΟ στην περιοχή, και ο έλεγχος του Βοσπόρου. Αν όμως ο Ερντογάν “αποχωρήσει” με κάποιο τρόπο από την εξουσία, όλα θα πάνε περίπατο και οι Ρώσοι θα γίνουν εχθροί ξανά με τους Τούρκους, όπως έκαναν και μετά το 1922 μετά όμως την καταστροφή των ελληνικών δυνάμεων.
