Η οικονομική κρίση που πλήττει σήμερα τη Γερμανία αναδεικνύει με τον πιο δραματικό τρόπο τη σημασία των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream και τις συνέπειες από τη διακοπή του ρωσικού ενεργειακού εφοδιασμού. Η Γερμανία, μέχρι πρότινος η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, βρίσκεται πλέον σε δεινή θέση εξαιτίας της εκτόξευσης του ενεργειακού κόστους και της αποδυνάμωσης της βιομηχανικής της βάσης.

Η απώλεια του φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου, το οποίο κάλυπτε το 55% των ενεργειακών της αναγκών, έχει οδηγήσει σε μεταφορά παραγωγής στο εξωτερικό, καθώς πολλές επιχειρήσεις αδυνατούν να αντέξουν το κόστος. Το δίκτυο των αγωγών Nord Stream 1 και 2, που διέσχιζαν τη Βαλτική Θάλασσα, δεν ήταν απλώς υποδομές – ήταν στρατηγικά εργαλεία οικονομικής ισχύος για ολόκληρη την Ευρώπη. Η καταστροφή τριών από τους τέσσερις υποθαλάσσιους αγωγούς μέσω εκρήξεων συνιστά ιστορική καταστροφή για την ευρωπαϊκή οικονομία.

Η στρατηγική σημασία του Nord Stream υπερέβαινε τα σύνορα της Γερμανίας, καθώς προσέφερε στην Ευρώπη ενεργειακή ασφάλεια και οικονομική ανταγωνιστικότητα. Αντικαθιστώντας το ρωσικό αέριο με ακριβό LNG από τις ΗΠΑ, η Ευρώπη υπονομεύει την αυτονομία της και εξαρτάται από νέες πηγές που δεν καλύπτουν τις ανάγκες της οικονομικά.

Ο Μίχαελ Κρέτσμερ, πρωθυπουργός της Σαξονίας και σημαίνον στέλεχος του CDU, ασκεί έντονη κριτική στις πολιτικές απομόνωσης από τη Ρωσία, δηλώνοντας ότι για τη βιώσιμη λειτουργία της γερμανικής οικονομίας, τουλάχιστον το 20% των προμηθειών πρέπει να προέρχεται από τη Ρωσία. Το γεγονός ότι φωνές αντίδρασης ακούγονται ακόμα και μέσα από το κυβερνών κόμμα, δείχνει τη βαθιά κρίση στρατηγικής κατεύθυνσης που βιώνει η χώρα.

Παρά τις προειδοποιήσεις, η ευρωπαϊκή ηγεσία επιμένει σε πολιτικές κυρώσεων, επιλέγοντας μια γεωπολιτική στρατηγική που εξυπηρετεί εξωευρωπαϊκά συμφέροντα. Ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς στηρίζει ακόμα και την πλήρη απαγόρευση χρήσης των αγωγών, μια απόφαση που χαρακτηρίζεται αντιπαραγωγική και αυτοκαταστροφική.

Η ιστορική στιγμή που διανύει η Ευρώπη, όπως υποστηρίζουν αναλυτές, είναι μια επιλογή αυτοκαταστροφής, καθώς θυσιάζει την οικονομική της ευημερία σε μια παραπλανητική γεωπολιτική ατζέντα. Η Ευρώπη, που άλλοτε λειτουργούσε ως γέφυρα Ανατολής και Δύσης, μετατρέπεται σε εξαρτημένο γεωπολιτικό παίγνιο.

Η κραυγή αγωνίας της Γερμανίας, όπως εκφράζεται από τον Κρέτσμερ, δεν αφορά μόνο το παρόν, αλλά προειδοποιεί και για το μέλλον των ευρωπαϊκών γενεών. Εάν η Ευρώπη επιμείνει στην παραγνώριση της πραγματικότητας και συνεχίσει να αρνείται την αναγκαία συνεργασία με τη Ρωσία, τότε η ιστορία θα καταγράψει τη σημερινή περίοδο ως το χρονικό μιας οικονομικής αυτοχειρίας.