Η πρόσφατη επιχείρηση “Sindoor” της Ινδίας άλλαξε τα δεδομένα στον σύγχρονο πόλεμο, αποδεικνύοντας πως η ισχύς δεν απαιτεί φυσική παρουσία στον εχθρικό εναέριο χώρο. Με πλήγματα υψηλής ακρίβειας, drone, και δικτυοκεντρική αντίληψη επιχειρήσεων, η Ινδία παρουσίασε ένα πρότυπο για τις μελλοντικές συγκρούσεις.

Στο ίδιο πλαίσιο, η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει ήδη τις απαραίτητες πλατφόρμες και τεχνολογικές υποδομές για να υλοποιήσει ένα ανάλογο δόγμα στον χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου.

Τα Rafale F3R, εξοπλισμένα με πυραύλους SCALP-EG, μπορούν να πλήξουν στρατηγικούς στόχους από απόσταση άνω των 250 χιλιομέτρων, χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο. Τα Mirage 2000-5 ειδικεύονται σε αποστολές υψηλής ακρίβειας, ενώ τα νέα F-16 Viper, με το σύγχρονο ραντάρ AESA, προσφέρουν ψηφιακή διασύνδεση, ικανότητες ηλεκτρονικού πολέμου και τη χρήση πυρομαχικών stand-off όπως οι JSOW.

Αν η Ελλάδα συνδυάσει αυτά τα μέσα με ένα σύγχρονο δίκτυο επιτήρησης και διοίκησης, βασισμένο σε δορυφορικές εικόνες και drone εγχώριας ή συμμαχικής κατασκευής, τότε αποκτά τη δυνατότητα για προληπτικά πλήγματα ακριβείας, χωρίς να παραβιάζει σύνορα.

Μια “ελληνική Sindoor” δεν είναι απλώς πιθανή – είναι πιο εφικτή από ποτέ.