Πολιτικός σεισμός συγκλονίζει την Ολλανδία, καθώς ο πρωθυπουργός Ντικ Σχοφ ανακοίνωσε την παραίτησή του, μετά την αιφνιδιαστική αποχώρηση του ακροδεξιού κόμματος PVV από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Η απόφαση αυτή, την οποία ανακοίνωσε ο ηγέτης του κόμματος, Γκέερτ Βίλντερς, ανοίγει το δρόμο για πρόωρες εκλογές, που πιθανότατα θα διεξαχθούν το φθινόπωρο.

Η διάλυση του συνασπισμού ήρθε εξαιτίας σοβαρών διαφωνιών για το μεταναστευτικό και το άσυλο. Ο Βίλντερς γνωστοποίησε μέσω των κοινωνικών δικτύων ότι δεν υπήρξε συναίνεση από τους υπόλοιπους εταίρους για την αυστηρή πολιτική ασύλου που πρότεινε το PVV, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Το σχέδιό μας για το άσυλο δεν υπογράφηκε – αποχωρούμε».

Ως επακόλουθο, οι υπουργοί του PVV θα εγκαταλείψουν τις θέσεις τους, αφήνοντας την κυβέρνηση να λειτουργεί ως υπηρεσιακή μέχρι να σχηματιστεί νέος συνασπισμός. Ο Σχοφ επέκρινε δημόσια την απόφαση του Βίλντερς, αποκαλώντας την ανεύθυνη και επιμένοντας ότι υπήρχαν δυνατότητες επίλυσης των διαφορών χωρίς να διαλυθεί η κυβέρνηση.

«Τις τελευταίες ημέρες τόνισα επανειλημμένα πως η διάλυση της κυβέρνησης είναι περιττή και δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον», ανέφερε σε δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους. Παρά την αποχώρησή του, ο Σχοφ διευκρίνισε ότι θα παραμείνει ως πρωθυπουργός υπηρεσιακής κυβέρνησης έως ότου αναλάβει νέα διοίκηση.

Η Ολλανδία, γνωστή για το πολιτικά κατακερματισμένο της τοπίο, δυσκολεύεται παραδοσιακά να σχηματίσει σταθερές κυβερνήσεις. Η προηγούμενη κυβέρνηση σχηματίστηκε μετά από μήνες διαπραγματεύσεων, και ανάλογη κατάσταση αναμένεται να επαναληφθεί και τώρα.

Τα υπόλοιπα κόμματα του συνασπισμού έχουν τη θεωρητική δυνατότητα να συνεχίσουν με κυβέρνηση μειοψηφίας, αλλά οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές δεν θεωρούν ρεαλιστική αυτή την προοπτική.

Η αντιπολίτευση, από την πλευρά της, κάλεσε σε άμεση προσφυγή στις κάλπες, ζητώντας να εκφραστεί εκ νέου η λαϊκή βούληση. Η πολιτική αβεβαιότητα και το ενδεχόμενο ανόδου του PVV στις επόμενες εκλογές, δημιουργούν τριγμούς στο ολλανδικό πολιτικό σύστημα, ενώ τα ζητήματα της μετανάστευσης και του ασύλου επανέρχονται στο προσκήνιο με μεγαλύτερη ένταση.

Οι εξελίξεις αυτές επιβεβαιώνουν την εύθραυστη ισορροπία του σημερινού πολιτικού σκηνικού στην Ολλανδία και εγείρουν ερωτήματα για την πορεία των ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στην ακροδεξιά ρητορική και τον λαϊκισμό.