Η πρόσφατη ρωσο-ουκρανική κρίση οδήγησε στη συγκέντρωση 100.000 Ρώσων στρατιωτών στα σύνορα με την Ουκρανία και προκάλεσε την παρέμβαση της Δύσης για τα τεκταινόμενα στο Κίεβο.

Μέσω αυτής της έντασης αποφασίστηκε η διεξαγωγή διαπραγματεύσεων της Ρωσίας με τη Δύση, με τη ρωσική απαίτηση για αναδίπλωση του ΝΑΤΟ στα σύνορα του 1997, το οποίο κατά τους Ρώσους επιχειρεί την επέκτασή του προς ανατολάς.

Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται να εκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη. Ωστόσο, την ίδια στιγμή νέα κρίση έχει ξεσπάσει στο Καζακστάν, αναγκάζοντας το Ρώσο πρόεδρο Πούτιν να στείλει ειδικές δυνάμεις για την επιβολή της τάξης στη χώρα.

Θα αναγκαστεί να στείλει στρατιώτες στο Καζακστάν, που σήμερα σταθμεύουν στα ουκρανικά σύνορα; Και ενώ οι υπολογισμοί του Πούτιν φαίνεται να αλλάζουν, αυτό συνεπάγεται μείωση του κινδύνου εισβολής στην Ουκρανία;

Τι θα κάνει ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν; Θα ασχοληθεί με το μέτωπο της Ουκρανίας ή με το μέτωπο του Καζακστάν;

Η Δύση από την πλευρά της πώς θα κινηθεί εφεξής; Θα επιχειρηθεί εισβολή των ΗΠΑ στο Καζακστάν, γεγονός που θα επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του Καζάκου προέδρου Τοκάγιεφ ότι οι διαδηλώσεις υποκινούνται από τους Δυτικούς; Ή η Ουκρανία θα στηριχθεί στρατιωτικά και διπλωματικά, προκειμένου να πειστεί ο Πούτιν ότι τυχόν εισβολή στη χώρα θα απέβαινε καταστροφική γι’ αυτόν και τη Ρωσία;

Ο Πούτιν είναι οπορτουνιστής, αλλά και ρεαλιστής. Μπορεί να μην έχει επιλογή, αν πρόκειται το Καζακστάν να πέσει στα χέρια της αντιπολίτευσης, του λαού ή της Κίνας. Μπορεί όμως θαυμάσια να μην ξεκινήσει έναν νέο πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό προφανώς η Δύση θα το λάβει υπόψη της

. Η ξαφνική λοιπόν, κρίση στο Καζακστάν σε συνδυασμό με την ουκρανική ένταση αποτελεί ένα δίλημμα για το Ρώσο πρόεδρο. Και μένει ο χρόνος να δείξει αν και πόσο ικανός είναι να διαχειρίζεται ταυτόχρονες κρίσεις στο γεωπολιτικό παιχνίδι εν έτει 2022.