Η Ελλάδα φαίνεται ότι διατίθεται να προχωρήσει σε γενναίες παραχωρήσεις στην Αίγυπτο, προσερχόμενη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μειωμένες επήρειες, θέτοντας σε προτεραιότητα τη συμφωνία με το Κάιρο και σε δεύτερη μοίρα τη συμφωνία με την Κυπριακή Δημοκρατία.

Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση δέχεται στο Καστελόριζο περίπου στο 10-20% και στην Κρήτη, Ρόδο και Κάρπαθο, περίπου στο 40% των κανονικών τους επηρειών, με αποτέλεσμα να προβάλλεται ως μέση λύση η μερική οριοθέτηση της ΑΟΖ, αφήνοντας έξω από το παιχνίδι το Καστελόριζο, προλαμβάνοντας με αυτόν τον τρόπο τις εξελίξεις στη βάση του τουρκολιβυκού μνημονίου.

Σε περίπτωση υπογραφής της συμφωνίας με την ΚΔ, το Κάιρο έχει πολιτικούς λόγους, οι οποίοι στέκονται εμπόδιο στην υπογραφή συμφωνίας με την κυβέρνηση των Αθηνών, καθώς η πλήρης οριοθέτηση αποκλειστικών θαλάσσιων ζωνών σημαίνει πως θα πάρει θέση, αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές διαφορές για την υφαλοκρηπίδα και το Καστελόριζο.

Από την άλλη πλευρά, εάν η Αίγυπτος πάρει το μέρος της Τουρκίας, αυτομάτως σβήνονται τα σύνορα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με την ΑΟΖ της Κύπρου. Όπως γίνεται αντιληπτό, η θέση του Καίρου είναι εξαιρετικά δύσκολη, αφού δεν επιθυμεί να επιλύσει εκείνη τις ελληνοτουρκικές διαφορές.

Πάντως εάν η Αθήνα προχωρήσει σε μία μερική οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, δίνει το λάθος μήνυμα και δημιουργεί την εντύπωση παραίτησης και υποχώρησης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στην περιοχή αυτή. Διαφορετικά η λύση μέσω μίας συμφωνίας ανάμεσα στην Αθήνα και τη Λευκωσία ενδεχομένως να έδινε διέξοδο στην υπόθεση της Αιγύπτου.